cılız bir şansı uyandırıyorum her sabah,
soğuk duş sonrasında
perdeleri açmadan önce
mayalı parmaklarımı sayıyorum uzamışlar mı diye..
sokağa çıkarıyorum bacaklarımı
naylon sıcaklıklar bulmak üzere,
tıraşsız güneşin altında kaybediyorum harçlıklarımı,
içimdeki çocukta bayatlamış
dehşetle durduruyorum hayatla bağımı..
ve bitkin düşüyorum her öğleden sonra,
yanlış perhizin azizliğine uğramışta
verdiği tüm kiloları
hızla geri alıyormuş gibi
sinirli oluyorum,
şansımı bulamayınca…
